HERFST - EDITIE Nr. 162/2020
Inleiding
Wat waren zeevarenden weer dankbaar met onze bezoeken. Maanden langer dan normaal ligt hun schip afgemeerd in de havens en velen mogen al die tijd niet van boord. Meerdere keren werd ons dan ook ernstig gevraagd om terug te komen. Wij worden altijd dankbaar ontvangen! Wij hopen dat u de fantastische verhalen met plezier zult lezen. Mocht u een reactie willen geven of meer zou willen weten over het werk wat wij doen, dan kunt u contact met ons opnemen. We zouden het erg fijn vinden om in uw kerk, samenkomst of kring meer te mogen vertellen en te laten zien over het werk. Heeft u jassen, truien, en andere goede kleding die u niet meer draagt? Wij ontvangen ze graag want zeelieden zijn er dolblij mee! Op onze website vindt u meer informatie of stuur ons gewoon even een mailtje.
Rotterdam en Den Helder - Dienen op Zee
In juni-juli mocht ik een flink aantal schepen bezoeken in Rotterdam, waaronder een tanker ‘aan de ketting.’ De Filipijnse bemanning was blij! We hebben wekelijks een eenvoudige bijeenkomst verzorgd, alles met mondkapjes. Uiteindelijk voeren ze weg voor een dokking ergens in Zuid-Europa, en toen ze terugkwamen kreeg ik bericht en ben ik nog even langs geweest. Een warm weerzien! De security werd moeilijker als ik iemand (uit de kerk) mee had. Dan werd vaker de “corona-kaart” getrokken en toegang geweigerd, ook al was er van een schip al toestemming. Vaker voelde ik disharmonie aan boord.
Toch was het geregeld een gaaf treffen, zoals met de Georgiërs! Zoals je bij goede vrienden een avondje thuis bij het haardvuur doorbrengt. Of de Bengalezen, aan wie ik vrijmoedig het evangelie bracht als “een aankondiging van goed nieuws”, en later tot steun kon zijn voor een bemanningslid dat eenzaam op zee vader was geworden. Na een paar weken mocht ik zelf weer aan boord in Den Helder- zes weken binnen liggen. Aan boord had ik wekelijks een Bijbelstudie met een Oost-Europese collega, verder alleen ‘harde grond’. Van de havenmeester kreeg ik toestemming om alle schepen te bezoeken als havenpastor, wat zeer gerespecteerd werd. Ik heb enkele supply schepen bezocht, maar mocht meestal niet aan boord, en er was weinig interesse. Er heerste grote angst voor corona.
Soms kon ik toch het Woord verkondigen, of even een luisterend oor zijn voor een angstige kapitein. Eén bemanning was van slag want iedereen dacht te worden ontslagen.
Temidden van deze situatie kwam de vraag helemaal uit Curaçao: bid voor engineers voor de Logos Hope. Als ik aan boord geroepen wordt voor een dringend technisch probleem, aarzel ik niet om te antwoorden. Hoe zou ik dan ‘in het groot’ zo’n signaal kunnen negeren? Hoeveel meer beschikbaar wil ik zijn? Slechts 10 dagen verlof en gauw nog op training … Nu ben ik gereed om begin september naar dit zendingsschip te gaan voor 3 maanden. Volgende nieuwsbrief meer hierover!
Michiel Kramers
Delfzijl en Eemshaven - Gemaskerde predikers in de Eemshaven
Het is vandaag de dag steeds weer een verrassing of we wel of niet aan boord van een schip worden toegelaten. Het eerste schip dat Harm en ik bezochten. De Esvagt Albert Betz, was een gesloten fort. We kwamen niet verder dan de wachtman, die we snel toch een interactieve Bijbel konden overhandigen. Op het naast gelegen schip (De Windea Jules Verne) was het een drukte van belang. Afwisseling van personeel en de bevoorrading was in volle gang.
De wachtman stond ons op te wachten met een thermometer in aanslag, 36,6 was goed genoeg om ons de vrije doortocht te verschaffen naar de brug, maar wel met de mondkapjes die we kregen aangereikt. Een flink aantal trappen moesten beklommen worden, maar dat hadden we er graag voor over. Op de brug werden we gastvrij ontvangen door de Roemeense kapitein en een Poolse officier. De koffie smaakte voortreffelijk, maar ook konden we vrijuit vertellen over Jezus. We hebben een flessenscheepje mogen overhandigen. De kapitein vond het een super mooi geschenk. Bij het zien van een interactieve Bijbel werd vooral de Poolse officier zo enthousiast dat hij meerdere exemplaren wilde hebben.
‘Voor de brug en de messroom’. Daar mochten we zelf niet heen, maar geen nood de Bijbeltjes zullen hun weg vinden naar de manschappen. Het was gaaf om zo open ons geloof te kunnen delen. Ook terug bij de wachtman konden we Bijbels uitdelen. We raakten ook nog in gesprek met een Duitse jongeman die na later bleek mede eigenaar is van dit schip. Ook het verderop gelegen schip de Windea la Cour behoort tot hun vloot. Voor beide schepen hadden ze onlangs een 7 jarig contract voor onderhoud van de windmolens in zee afgesloten. Ook deze openhartige mede eigenaar hebben we iets van het evangelie kunnen vertellen en een Bijbel overhandigd.
De Windea la Cour had helaas een streng corona-regime. En dus werd ons de toegang geweigerd. Vanaf de kade hadden we een kort contact maar hier konden we het evangelie niet kwijt. Het evangelie brengen is in deze tijd moeilijker geworden, maar God geeft steeds weer verrassende openingen, zodat we mensen kunnen bemoedigen en vertellen over Zijn geweldige liefde. Ook is het mooi dat er de afgelopen tijd een aantal jonge mensen interesse hebben getoond om mee te gaan naar de Eemshaven.
God is goed!
Jan Peter en José Kapteijn
Regio IJmuiden
Wij stappen aan boord van een kolos beladen met 170.000 ton steenkool uit Australië. De bemanning bestaat uit Filipino’s onder leiding van een (nog jonge) Chinese kapitein.
Dit is het 1.000ste schip dat wij bezoeken, sinds de Heer ons deze bediening heeft gegeven!
Het schip heeft een zeereis van 83! dagen achter de rug, vanaf de Oostkust van Australië, ten Zuiden van Nieuw Zeeland langs, via de Stille Oceaan recht naar het Oosten, rond Kaap Hoorn en dan de hele Atlantische Oceaan, Engelse Kanaal en Noordzee naar IJmuiden. Op het Zuidelijk halfrond is het nu winter, daardoor heeft het schip tijdens deze reis zware schade opgelopen in de voortdurende Westerstormen bij de beruchte Kaap Hoorn.
De Chinese gezagvoerder vertelt dat hij niet godsdienstig is, maar dat zijn vrouw Christen is (!) En dat hij zijn vrouw in die benarde situatie heeft gebeld om voor hem en het schip tot haar God te bidden. Wij bieden hem een bijbel aan en een Brief voor Jou in het Chinees. De bijbel is in zwart leer gebonden en heeft goud op snee. ”Oh, die wil ik wel hebben!” Hij belooft dat hij er in zal gaan lezen… Wij bidden voor hem dat de Heer Zichzelf daarbij aan hem zal openbaren. Hij krijgt ook een kruisje met “JESUS” erin uitgezaagd.
De Filipijnse crew krijgt ook bijbels en lectuur in hun eigen taal. Anneke heeft tasjes gemaakt met persoonlijke spulletjes: shampoo, tandenborstel/tandpasta, handdoek uit de Kringloop en Mini-Marsjes. Wij bidden ook voor hen in een kring, wel op afstand natuurlijk!
Een ander schip, met Indiase bemanning en een zeeman uit Kiribati, een eilandengroep midden in de Stille Oceaan. Deze matroos loopt mee naar de auto. Hij vertelt dat hij volgeling van de Here Jezus is! Dit is zijn eerste reis op zee, hij voelt zich alleen aan boord. Anneke bemoedert hem zoals gebruikelijk en geeft hem een persoonlijk tasje met de bekende spulletjes. Wij bidden voor hem. De jongen is stomverbaasd dat hij zoveel aandacht krijgt van een wildvreemd echtpaar aan de andere kant van de wereld. Overlopend van dankbaarheid gaat hij het meteen zijn (gelovige) familie in Kiribati vertellen. Een mobiele telefoon biedt de zeelieden tegenwoordig ongekende mogelijkheden.
Wij hebben de mooiste baan van de wereld! ”Heer, houd Uw machtige hand ook om deze jongen”.
Vriendelijke groeten en Gods zegen,
Jan en Anneke Best
Amsterdam en Scheveningen
In de stromende regen stap ik aan dek van een grote tanker. De Indiase wachtsman zit iets verderop gehurkt onder een tentzeiltje, ik mag gelukkig ook hieronder schuilen. De Indiase wachtsman vangt regenwater op in een fles voor een experiment, hij legt me zijn experiment uit; in elke haven die hij bezoekt vangt hij regenwater op om dit vervolgens te koken, het blijft voor mij onduidelijk welke conclusies hij daaraan verbindt. Ondertussen cirkelt zijn collega rondom de tent terwijl hij mij met zijn donkere ogen wantrouwend opneemt.
Uiteindelijk komt hij er toch ook maar bij en begint hij ongevraagd in mijn tas te graaien. Ik laat hem begaan en al snel pakt hij de Gospel-kubus uit mijn tas en begint deze van alle kanten te bekijken. Nu kan ik hier mooi op inhaken door goed uit te leggen wat hierop staat afgebeeld, ook geef ik hem een kinderbijbel. Ik kan niet goed peilen wat hij nu denkt. Hij luistert wel geïnteresseerd en wil ook graag de kinderbijbel maar blijft ondertussen een donkere blik in zijn ogen houden. Maar even later begrijp ik (van zijn christelijke collega) dat deze matroos voorbestemd is om medicijnman te worden net zoals zijn vader en opa van een nogal radicale Hindoestaanse sekte, voorbestemd om dienst te doen in duistere machten. Wat een voorrecht dat we juist deze jongeman het Goede Nieuws mochten brengen.
Ik stap aan boord van een andere tanker. De pomp om te lossen is even buiten bedrijf en twee Roemeense zeemannen hebben nu even niets te doen. De kleinste wenkt me en ik loop met ze mee naar de ‘ship-office’. Ik deel shampoo, tandpasta en chocola met ze. Juist in deze Corona-tijd komt dat van pas want zeemannen mogen nu zelf het schip niet af. De zeemannen zijn het me eens dat ze niet alleen een lichaam maar ook een ziel hebben dus vervolgens is daar het moment om ze ook geestelijk te bevoorraadden met een Roemeense Bijbel en diverse lectuur. Buiten is de pomp is nog steeds niet gemaakt dus ik leg uit wat er in Efeziërs 2 staat; we verdienen de dood maar God heeft Christus gestuurd om zondaren te redden. We worden uit genade gered niet door onze werken. Hierop weten beide mannen niet zo goed wat ze moeten zeggen; ‘Oké dat weten we wel, maar we hebben het ongelooflijk druk dus dat komt later wel als we oud zijn.’ zegt de oudste tegen me. Een veel gehoorde reactie of uitvlucht op de Evangelieboodschap. Ik had graag nog hierover verder gepraat maar dan komt de mededeling dat de pomp weer opstart dus er moet weer gewerkt worden. Het is goed zo blijkbaar, het is ook niet aan mij om hun keus te regisseren. Maar de Bijbel blijft opengeslagen bij Efeziërs 2 op hun bureau liggen. Bemoedigend waren ook weer de ontmoetingen met diverse gelovige zeemannen.
Een Indiase zeeman leest de levensbeschrijving van William Carey die rond 1790 als zendeling het Evangelie naar India bracht. William Carey wordt gezien als de grondlegger van de zendingsbeweging en heeft ook veel vertaalwerk gedaan. Ongelooflijk hoe deze man zijn hele leven in dienst heeft gesteld voor God. Een bekende uitspraak van hem; “Verwacht grote dingen van God. Onderneem grote dingen voor God.” Het feit dat ruim 200 jaar later een Indiase zeeman zijn levensbeschrijving leest toont inderdaad aan dat zijn werk voor God gezegend is. En met die hoop en dat vertrouwen mogen wij ook doorgaan met ons werk in de haven!
Marien Gijsbertsen
Rotterdam – een dag tijdens de corona tijd
Aan dek word ik opgewacht door een Indiase wachtman. Iedereen aan dek heeft evenals ik een mondkapje om.
De mensen binnen, voornamelijk Italianen zijn in gesprek, dus ... even geduld. Dan wordt het ijs gebroken door een prachtig flessenscheepje voor de kapitein en de anderen. Ze nemen het aan en ook o.a. het Marcus en Lucas Evangelie in het Italiaans.
Ook Indiase bemanningsleden aan dek krijgen het beroemde "one-million-dollar" traktaat.
Op het volgende schip bevind ik me in een ruimte, door de vriendelijke Engelse kapitein aangewezen, waar ik met een Filipijnse zeeman en de Oekraïense "motorman" op gepaste afstand contact mag hebben bij een tafel.
Het gaat over wat God de Zoon, Jezus Christus aan het kruis heeft gedaan, en dat Hij dat alles voor ons heeft ondergaan, opdat wij nu door Zijn offer mogen leven naar Zijn wil. Ik had lectuur, cd of dvd, ook voor hen.
Toen weer aan dek van het schip: De nog jonge Mark toonde veel belangstelling voor de Bijbel. God's norm is hoog, ‘u zult volmaakt zijn’, en wij kunnen, hoe hard we ook ons best doen, daar niet aan voldoen. Onze zonden brengen een scheiding tussen God en ons. Uit Johannes 1 vers 12 lezen we: ‘Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in Zijn naam geloven’. Voor Mark een Bijbel en ook lectuur voor zijn collega vriend Melvin. Beide zeelieden, en meerdere anderen op dit schip, komen uit de Filippijnen.
Het volgende schip bracht een andere uitdaging: het was moeilijk om contact te maken met de volledig Chinese bemanning. Lectuur werkt dan weer wel: in het Chinees de Bijbel en tevens wat andere lectuur in het Engels.
Ook op het volgende, en laatste schip namen aan dek, enkele bemanningsleden iets opbouwend aan in hun taal: in het Fins en Russisch.
De zeelieden mogen niet van boord. Er is soms onzekerheid over de situatie thuis.
Een bezoek van buitenaf, wordt vaak op prijs gesteld, dat blijkt ook wel uit hun gezichtsuitdrukking.
Met hartelijke groet,
Wout de Vries
Rotterdam - Een diamant in de prullenbak
Een paar maanden geleden kreeg ik zo maar out of the blue een email met een compleet ingevulde bijbelstudiecursus. De mail werd gestuurd door een christelijke zeeman uit Zuid India. Hij schreef dat hij door het bestuderen van de Bijbel doormiddel van het studieboekje ‘De Brug’ tot levend geloof in Jezus als zijn Heer en Verlosser was gekomen. En hij vroeg om nog meer boekjes. Ik stuurde hem vervolgens zes boekjes toe die hij allemaal bestudeerde. Zo groeide hij verder in zijn geloof.
Afgelopen week kon ik hem voor het eerst daadwerkelijk bezoeken.
Het was een feest. “Ik was nieuw aan boord en vond tijdens het schoonmaken een diamant in de prullenbak.” Daarmee bedoelde hij dus het bijbelstudieboekje. “Ik heb van elke bladzijde een foto gemaakt en aan mijn vrouw en dochter in India gestuurd. Daar is vanwege Corona een lock-down. Hoe kun je die tijd beter doorbrengen dan de Bijbel te bestuderen. Zo heeft mijn gezin samen met mij de cursussen bestudeerd.” Dit vertelde deze Indiase zeeman heel enthousiast tijdens mijn bezoek. “Bij ons in de kerk worden wij niet in de Bijbel onderwezen. Het gaat alleen maar om rituelen.
Jullie als haven-evangelisten zijn zo belangrijk voor ons omdat jullie het Woord van God uitdragen.
”Dit was voor mij een enorme bemoediging. Wie weet wat er met een boekje, foldertje of Bijbel gebeurd die wij aan boord brengen. God gaat door met zijn werk. Hoogstwaarschijnlijk heb ik dit boekje een keer tijdens onze jaarlijkse kerstactie op zijn schip achtergelaten. Ook dit jaar willen we weer in de Rotterdamse havens veel kerstpakketten op de schepen uitdelen. Als als u dit project wilt ondersteunen vindt u hierover alle informatie op https://scfs-rotterdam.nl/nl/nl.kerst.html.
Felix Henrichs
Amsterdam - God is aan het werk
Op speciaal verzoek van de chief engineer, ben ik aan boord van een enorme bulkcarrier geweest om Bijbels te brengen, waar hij om heeft gevraagd. Hij geeft elke zondag Bijbelstudie aan bemanningsleden. Fijne contacten gehad aan boord en natuurlijk móést ik eerst eten onder toeziend oog van de chief engineer. Veel kunnen praten, veel Bijbels en ander materiaal gegeven en natuurlijk ook kleding en zelfs een paar prachtige schoenen. Ook een flessenscheepje en houten kruisjes vonden in dankbare bewondering hun weg. Wat waren de mannen blij met mijn komst! Zij hebben het als een zegen van God ervaren, werd gezegd.
Aan boord van een ander schip weer bijzonder momenten meegemaakt. Goede waardevolle gesprekken gehad. Meerdere Bijbels en diverse ander materiaal zijn dankbaar (bijna gretig) in ontvangst genomen. Met alle mannen met wie ik heb gesproken, heb ik gebeden. Sommigen kregen tranen in hun ogen. Natuurlijk weer kleding en gebreide mutsen (zelfs met dat warme weer!) mogen geven maar ook een flessenscheepje en een houten kruisje. Iemand mag bijna naar huis maar zijn koffer is stuk. Laat ik nou net een nieuwe koffer voor hem in de auto hebben! U zult begrijpen hoe verrast hij was!
Of ik alsjeblieft terug wil komen. Ja Natuurlijk wil ik dat! Wat hebben wij toch prachtig werk! Gods werk!
Vijftien Filipijnse zeemannen hebben o.a. om shampoo, tandpasta, deodorant gevraagd omdat ze helaas zelf niet van boord mogen. We hebben er ook nog chocolade, zeep en tandenborstels bij gedaan en dat alles in een wollen mutsen gestopt.
We doen dit als een vooruitgeschoven soort van klein kerstpakketje. Straks in december gaan we de “echte” kerstpakketten samenstellen en uitdelen.
We hebben een dag en tijd afgesproken en op een vrijdagavond zijn Yvonne en ik samen gegaan.
Nadat we door de bemanning zeer hartelijk werden ontvangen bij het schip hebben we ook nog Bijbels en ander materiaal aan de zeelieden gegeven die het graag wilden hebben, naar gelang de behoefte. Deze Filippijnen waren buitengewoon blij met ons bezoek, en met het cadeau. (sommigen waren aan het werk) maar de Filippijnen zorgen goed voor elkaar, dus iedereen heeft gekregen.
Tevens mochten ze ook (warme) kleding uitzoeken en er is gelijk meegenomen voor de collega's die aan het werk waren. Natuurlijk hebben we, zoals altijd, ook een evangelische uitleg gegeven.
Na afloop vroegen de mannen nadrukkelijk om gebed en dat hebben we uiteraard gedaan! Wat een vreugde!
God is aan het werk en wij ook!
Met hartelijke groet en dank voor al uw trouwe gebed en ander blijk van medeleven!
Theo en Yvonne van Zuilekom
De zeevarenden in deze nieuwsbrief heten in werkelijkheid anders. Om privacy redenen wordt hun echte naam niet vermeld. De foto’s in deze nieuwsbrief zijn met toestemming geplaatst. Onze dank gaat uit naar: City Bibles, WIN-NL Seafarers’ Ministry, Nederlandse Zeevarenden Centrale, Seamen’s Centre Amsterdam, Gospel Recordings Nederland, Evangelisatie Anderstaligen Service, De Bijbelvereniging, Zakbijbelbond, Christian Aid Ministries, Operatie Mobilisatie, Our Daily Bread Ministries en anderen niet met name genoemd, die allen op hun eigen specifieke wijze, een steentje bijdragen om het werk goed te kunnen doen.
Graag willen we opnieuw aan u vragen om te blijven bidden voor de gezondheid van de mensen van Het Havenlicht en hun gezinnen, maar met name voor Inez de Baat, Anneke Best en Jan Peter Kapteijn om door te kunnen gaan en te volharden in het speciale werk wat God gegeven heeft om te doen. Wilt u ook bidden voor geopende deuren en geopende harten! Wij geloven in een God van wonderen!
Hartelijk dank voor al uw trouwe waardevolle gebed en ander blijk van geweldig fijn medeleven!
Zo werkt de Heer door u heen, zodat zeelieden Zijn Woord kunnen horen en aanvaarden!
Wij zijn de Here God zeer dankbaar voor de vele mogelijkheden om een zegen voor zeelieden te kunnen zijn!
IBAN NL71INGB0005545299 - BIC INGBNL2A
ANBI geregistreerd onder RSIN nr. 816655789 - KVK nr. 41023812
Contact: havenlicht@chello.nl -- +31 36 5370340 -- www.havenlicht.com
ls u deze nieuwsbrief niet meer wil ontvangen kunt u dit aan ons kenbaar maken.
6.