Winter-editie Nr. 155/2018
Hierbij ontvangt u onze nieuwsbrief met het nieuwe logo. Wij hopen dat u de prachtige en bemoedigende verhalen met plezier zult lezen. Mocht u een reactie willen geven of meer willen weten van het werk wat wij doen dan kunt u contact met ons opnemen. We komen graag in uw kerk of kring om meer te vertellen en te laten zien over ons werk. Ook op de website vindt u onze contact gegevens.
Rotterdam
Voor veel zeelieden is het een grote verrassing als blijkt dat we kerstpakketten voor hen bij ons hebben. Dit maakt het gemakkelijker om in contact te komen met een kapitein of 1e officier. Zo krijgen we de kans om hen te vertellen dat er mensen aan de wal zijn, die hen niet vergeten, en die een donatie geven voor dit werk. We vertellen dat kerstfeest ons herinnert aan de komst van de Redder van de wereld, Jezus Christus, die de hemel, waar God is, verliet om mens te worden zoals wij en om daarna de straf te dragen voor de zonden van een ieder die in Hem gelooft. Zo mochten we laatste tijd ook een aantal schepen bezoeken met bemanning uit India en China. Wat het zo mooi maakt is dat de bemanning het merkt, dat je komt om hen te dienen. Ook het geven van goed bruikbare, en nette kledingstukken, komt wel eens voor, maar we laten ook graag, vaak op verzoek, een klein formaat Bijbel of andere geestelijke opbouwende lectuur achter. Vaak zeg ik erbij, dat als ze een boek uit hebben, ze het best mogen doorgeven aan een mede opvarende. De laatste tijd hebben we ook zeelieden in opleiding aan boord gesproken: Finnen, Polen, Nederlanders, Oekraïners. We luisteren naar hun belevenissen tot nu toe, en we vertellen hen wat we voor hen kunnen betekenen, of nog beter, wat God voor hen kan doen. Zo is iedere keer dat we "de haven intrekken" een mooi avontuur. Een zeeman kan zomaar beginnen zijn levensverhaal aan ons te vertellen, of over andere, onverwachte dingen spreken. En wij ? Wij mogen leren om te luisteren, en om hen verder van dienst te zijn, ook met ons begrip en medeleven. Russische opvarenden waren weer blij met de kalender 2019 in hun eigen taal. Een zeeman zei over het kerstpakket: "Het geeft eigenlijk niet wat er in zit, maar het feit dat we iets krijgen is fijn!” Dat mogen we doen in een koude, kille, winderige, donkere tijd van het jaar. Het licht der wereld is gekomen!
Met vriendelijke groet,
Wout de Vries
Amsterdam 1.
In de afgelopen maanden ben ik regelmatig ’s avonds naar de haven geweest. In het donker is de haven helemaal een andere wereld dan onze eigen omgeving, vol met grote en kleine lichten. Hierbij moet ik dan denken aan onze naam Het Havenlicht en ben ik blij dat ik figuurlijk mijn steentje hieraan kan bijdragen.
Aan boord van een schip ontmoet ik een Indonesische bemanning, grotendeels moslim maar ook een aantal christenen. In de messroom leg ik de Indonesische lectuur en Bijbels op een tafel en raak al snel in gesprek met diverse bemanningsleden. De kok is al aardig op leeftijd, zijn bijnaam is ‘Henkie’, want de arts die hem op de wereld hielp was een Nederlander en hij schreef deze naam op zijn geboortebewijs, sindsdien is deze naam blijven hangen. De bemanning kent diverse Nederlandse woorden, o.a. het woord gratis en dit woord is voor mij een mooi aansluitpunt om te vertellen over genade. Ook hebben we het over onze bestemming; waar ben je in de eeuwigheid?
Een matroos met een moslim-achtergrond hoopt dat hij naar de hemel toegaat, en wie hoopt dat eigenlijk niet? In Titus 2 staat dat de genade van God verschenen is, heilbrengend voor alle mensen en iedereen die in geloof op Jezus ziet mag zeker zijn van zijn bestemming. Op een ander schip ontmoet ik een Turkse bemanning.
De stuurman kijkt enigszins sceptisch naar het kruis op mijn helm en zegt; “sorry meneer maar wij zijn allemaal moslim, dus ik weet niet waarom u bij ons aan boord komt?”. Hierop weet ik even niet wat ik moet zeggen. Uiteindelijk zeg ik maar; “jullie zijn ook mens net zoals ik”, hierop wordt instemmend geknikt waarna ik toch mag blijven theedrinken. We installeren ons in de messroom en ook hier ontstaat weer als vanzelf een divers gesprek waarbij ik terloops diverse Turkse Bijbels en andere lectuur op de tafel leg. De bemanning waardeert de vrijheid in Amsterdam, de 3e stuurman vertelt me dat hij hier op straat de vrijheid gewoon kan ruiken. Maar wat is vrijheid eigenlijk precies en wanneer zijn we echt vrij? Een jonge cadet (stagiair) neemt ondertussen een grote bijbel mee van de tafel. Opvallend is ook dat de kleine kinderbijbels erg populair zijn bij zeemannen. Iets wat je bij deze doelgroep niet gelijk zou verwachten en ook aan boord van dit schip worden diverse exemplaren meegenomen. Alleen al door het praten met een buitenstaander zijn zeemannen vaak weer even opgelucht en bij mijn vertrek krijg ik als dank spontaan een ketting met identiteitsplaatje in mijn handen gedrukt. Aan boord van een gloednieuw schip klaagt de Filipijnse kapitein over de afwijkende boegvorm waardoor het manoeuvreren nog even wennen is. Het schip wordt geladen met schroot met als bestemming Vietnam. “En over een jaar komt het ijzer weer bij jullie terug als nieuwe auto”, grapt de kapitein terwijl hij naar de auto-terminal wijst aan de overkant van de haven.
De oudere broer van deze kapitein is ook aan boord als matroos. Dit doen ze al decennia lang en ondanks de gebruikelijke broeder-twisten en het verschil in rang zijn ze elkaar altijd tot steun aan boord. De bemanning op dit schip is volledig Filipijns en allen Christen, maar door het ritme aan boord raakt het geloof vaak in de vergetelheid. Ik deel Bijbels uit in hun eigen taal (Tagalog) en laat ze hier hardop uit voorlezen. Hierna moet ik van de bemanning hun Bijbels signeren waarbij ik de teksten als bemoediging voorin hun bijbel opschrijf. Zeemannen vormen een hele specifieke doelgroep maar zoals blijkt ook heel gevarieerd, de hele wereld komt langs in de haven. Havenzending is dus eigenlijk zending op je eigen deurmat. Een vorm van zending die mij heel erg aanspreekt, in de haven voel ik mij ook als een vis in het water. Echter gebed hiervoor is hard nodig, ik mag nu meedoen met de gebedsgroep in onze kerk waarbij we ook voor het Havenlicht bidden en danken, daar ben ik ontzettend blij mee maar ik wil ook aan u vragen om te blijven bidden voor het Havenlicht en het werk wat we mogen doen.
Hartelijke groet,
Marien Gijsbertsen
Regio IJmuiden
De medische behandeling van Anneke is achter de rug. Zij zit nu in de bijbehorende herstelperiode. Stapje voor stapje gaat zij vooruit. Onze scheepsbezoeken zijn nog steeds beperkt, maar we hebben goede hoop dat dit binnenkort zal verbeteren. Omwille van de beschikbare tekstruimte, zo maar een voorbeeld. In IJmuiden ligt een bulkcarrier met Filipijnse crew onder Turkse leiding. Anneke blijft biddend in de auto achter, terwijl ik aan boord ga met een tas vol bijbels en lectuur in het Turks en Tagalog. De Turkse kapitein, een jonge dertiger van het snelle type, is in bespreking in het deckoffice. Ik leg in het kort uit waarom ik ben gekomen, namelijk om Jezus aan boord te brengen. De kapitein reageert met enige trots: “Ik heb mij gedistantieerd van elke religie, ik ben Agnost”. (Even voor alle duidelijkheid: een Agnost is iemand die niet gelooft in een “hogere macht”.)
Desondanks wil hij mij toch wel even spreken, hij laat zijn gesprekspartners achter en loopt met mij mee naar de crew’s messroom. Daar is verder niemand en er ontspint zich een heel gesprek. De kapitein vraagt of ik ooit God wel eens heb gezien. Mijn antwoord: Nee, nog niet. Hoe ik dan toch in Hem kan geloven. Ja, dat weet ik zeker, ik ben overtuigd van het bestaan van God en dat Jezus, Gods Zoon, mijn Redder is. En dat de Bijbel het Woord van God is. Hmmm, dus jij (ik dus) gelooft in iets of iemand die je niet kunt zien? Ja, inderdaad.
De kapitein legt uit dat hij wel gelooft in ”Positieve Energie”. Maar, …. Positieve energie kun je ook niet zien en toch geloof je er in? De kapitein kijkt mij aan en lacht een beetje schaapachtig. Ik geef hem een Turkse Bijbel, leg mijn hand op zijn schouder en bid tot God, mijn Vader, of Hij zichzelf aan de kapitein wil openbaren, vanuit Zijn Woord, in Jezus’ Naam. Daarna gaat hij terug naar zijn conferentie… Intussen begint de messroom vol te lopen, het is etenstijd. Ik bid voor een aantal Filipijnse mannen, hand in hand. En geeft hen bijbels en lectuur en kaarten met een Bijbeltekst. Een matroos loopt met mij mee naar de auto op de kade en krijgt van Anneke een zak vol kleding en mutsen. Hijzelf krijgt een rugtas met persoonlijk spulletjes. Wij bidden voor hem.
Bid a.u.b. voor deze jonge Turk, dat hij zal ontdekken dat er wel degelijke een hogere macht is en dat hij Deze zal aannemen als zijn persoonlijke Verlosser.
Alvast bedankt, wij wensen u Gods zegen,
Jan en Anneke Best
Amsterdam 2
Dit is voor ons de drukste periode van het jaar. Yvonne is dan hard bezig met het samenstellen en inpakken van de kerstpakketten/tasjes die speciaal afgestemd zijn op zeevarenden. Het is niet zomaar uitdelen van deze tasjes, maar het gebeurt altijd samen met een korte Bijbelse boodschap. “Wat is uw naam ook alweer? Ah, ik weet het al: Theo! We kennen elkaar van een jaar geleden!” Zo werd ik op een dag begroet. Zelfs de kapitein kwam naar me toe en vroeg: “Waarom komt u nu pas?’’ Vele goede gesprekken vulden vervolgens de ruimte aan boord van dit schip, en veel aanvullende lectuur werd dankbaar in ontvangst genomen. Aan boord van een flink passagiersschip werd ik direct herkend door de Nepalese Security man, die toen op een zusterschip een jaar geleden werkte. Het doet me altijd wel wat als je zo blij wordt ontvangen! Uiteindelijk brengen wij de blijde, maar ook de belangrijke boodschap aan boord van de schepen! Bijbels en Bijbelgedeeltes in Hindi, Indonesisch, Hiligaynon, Cebuano, Tamil, Tagalog, Engels, Nepali, Albanees, Grieks zijn dankbaar tegen het hart gedrukt. We hebben met vele zeelieden kunnen spreken en ook mogen bemoedigen uit Indonesië, Nepal, India, Filippijnen, Oekraïne, Litouwen, Roemenië, Polen, en nog meer landen en natuurlijk ook Nederland. Uiteraard hebben we weer mooie kleding kunnen geven, zoals jassen, truien, broeken, schoenen, gebreide mutsen, en nog veel meer. Dit doen we als nevenactiviteit want als evangelisten/predikanten verkondigen wij het evangelie niet alleen met woorden maar ook met daden. Dit is onze voornaamste opdracht. Ook de flessenscheepjes en houten kruisjes die onze medewerker Gerrit maakt, worden dikwijls ontroerd in ontvangst genomen. Op beide producten staan ook geweldig mooie teksten die altijd zeer aandachtig gelezen worden.
Met hartelijke groet en hartelijk dank voor al uw trouwe medeleven,
Theo en Yvonne van Zuilekom
De zeevarenden in deze nieuwsbrief heten in werkelijkheid anders. Om privacy redenen wordt hun echte naam niet vermeld. De foto’s in deze nieuwsbrief zijn met toestemming geplaatst.
Onze dank gaat uit naar: “WIN-NL Seafarers’ Ministry”, Nederlandse Zeevarenden Centrale, Seamen’s Centre Amsterdam, Gospel Recordings Nederland, Ark Mission, Evangelisatie Anderstaligen Service, De Bijbelvereniging, Zakbijbelbond, Christian Aid Ministries, Operatie Mobilisatie, en anderen niet met name genoemd, die allen op hun eigen specifieke wijze, een steentje bijdragen om het werk goed te kunnen doen.
Graag willen we gebed vragen voor de gezondheid van de medewerkers maar speciaal voor:
Anneke Best, Jan Peter Kapteijn en Inez de Baat. Zij gaan lichamelijk door een zware periode en hebben ons gebed heel hard nodig!
Hartelijk dank voor al uw trouwe waardevolle gebed en ander blijk van geweldig fijn medeleven!
Zo werkt de Heer door u heen, zodat zeelieden, Zijn Woord kunnen horen en aanvaarden!
Wij zijn de Here God zeer dankbaar voor de vele mogelijkheden om een zegen voor zeelieden te kunnen zijn!