WINTER - EDITIE Nr. 163/2020
Opvolgers gezocht Theo en Yvonne.
Wat is het toch bijzonder mooi om vooral in deze tijd, zeevarenden te kunnen bemoedigen door hen op de Here Jezus te wijzen. “Komt tot Mij, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven”. (Matt.11:28). Het is een voorrecht om hen dan meteen de nieuwe Sleutelhanger Qr-code Bijbel in vele talen te mogen laten zien. We zijn er buitengewoon blij mee!
Momenteel zijn wij biddend opzoek naar mensen die de taak van Theo en Yvonne van Zuilekom bij Het Havenlicht zouden willen overnemen, want na 46 jaar wordt het misschien zo langzamerhand toch wel een beetje tijd. Bidt u met ons mee?
We zouden het erg fijn vinden om in uw kerk, samenkomst of kring meer te mogen vertellen en te laten zien over het werk. Heeft u mooie jassen, truien, en andere goede kleding die u niet meer draagt? Wij ontvangen ze graag want zeevarenden zijn er dolblij mee!
Op onze website vindt u meer informatie, ook kunt u ons bellen of gewoon even een mailtje sturen.
Regio IJmuiden - Jezus aan boord van zijn schip gebracht!
Terwijl Anneke door haar gezondheid noodgedwongen in de auto op de kade achterblijft, vraag ik op een groot vrachtschip met Chinese bemanning de kapitein te spreken. Ik vertel hem het doel van mijn komst: ‘het cadeau doen van bijbels in de Chinese taal voor de bemanning’. De man kijkt mij aan, boven zijn mondkapje schieten zijn opengesperde ogen vuur, hij briest: “NO! NO BIBLES ON MY SHIP!!!” Zo’n reactie hoor ik niet vaak, maar het is wel duidelijke taal, helaas! Einde oefening.
Eerder dan zij verwachtte sta ik weer bij Anneke op de wal, vanwege de teleurstellende ontvangst. Ondanks deze ervaring rijden wij welgemoed naar het volgende schip aan de kade. Naar het blijkt: ook Chinezen. Ahum! Zelfde vraag gesteld. Totaal andere situatie! De allervriendelijkste kapitein krijgt een flessenscheepje en een bijbel in het Mandarin. Ik laat hem Filippenzen 4:6 en 7 in zijn eigen taal lezen. “Yes, understand!” De bemanning krijgt Bijbels, kinderbijbels voor thuis en Bijbelse lectuur, plus wollen mutsen. Weer een ander schip, met Filipijnse bemanning (Anneke wacht nog steeds in de auto). De kapitein ontvangt mij in zijn kantoor. De man blijkt een broeder in Christus te zijn! Ook hem laat ik Filippenzen 4:6,7 lezen. En ook Mattheus 10:40!, waaruit blijkt dat ik, dankzij zijn vriendelijke ontvangst, feitelijk Jezus aan boord van zijn schip heb gebracht! Ik bid voor de kapitein met zijn grote verantwoordelijkheden. In de messroom bid ik in een kring voor de aanwezige bemanningsleden. Twee man lopen mee naar Anneke in de auto, zij krijgen pakketjes met een Bijbel, kalender met Bijbelteksten, Bijbeltekstkaarten en persoonlijke spulletjes, zoals shampoo, zeep, tandpasta, wollen muts, handdoek, etc., voor henzelf en hun collega’s. Daar op de kade bidden wij ook voor hen. Dankbaar klimmen zij weer aan boord. Vanaf morgen zitten zij weer weken op zee, op weg naar een of ander industrieterrein ergens aan de andere kant van de wereld.
Bid u a.u.b. voor de gezondheid van Anneke.
Bid u a.u.b. ook voor de Chinese kapitein die zijn bemanning weerhield van het ontvangen van Gods Woord, dat hij daarvan wakker ligt en zich realiseert dat hij strijdt tegen God Zelf.
Vriendelijke groeten en Gods zegen,
Jan & Anneke Best
Rotterdam - Dit is niet ons werk maar het werk van God
Nadat ik op de drempel van kombuis gepraat had met de kok, loop ik aan dek Abayasa tegen het lijf. Hij komt uit de ‘verre archipel’ en hij blijkt een Christen te zijn. Ik mag hem ook lectuur geven.
Op een bulkschip ontmoet ik Banoy uit de Filippijnen. We hebben het o.a. over de gelijkenis van het zaad, en over de wijnstok die alleen vrucht draagt als de ranken verbonden blijven met de takken van de wijnstok. Hij leest soms uit de Bijbel, en is leergierig. Het wordt een heel gesprek, en we lezen samen uit de Bijbel.
Ook ontmoet ik op een schip verschillende Russische bemanningsleden, en op dezelfde dag Yigit, die als Turks stagiair, nieuwsgierig is naar wat ik geloof. Dit is niet ‘ons werk’ maar het werk van God, wat Hij in Zijn genade door ons wil doen. Dung, uit Vietnam, die al ruim vijf maanden van huis is, is blij verrast om lectuur en een dvd in zijn eigen taal te krijgen.
Waar alle zeelieden erg blij mee zijn in deze maand, zijn de kerstpakketten, die wij, dankzij giften hiervoor, samen met hen aan boord mogen brengen. De stralende gezichten van de zeelui spreken boekdelen. Er is soms eenzame tijd aan boord. Ze zijn echt blij om eens een bezoeker aan boord te hebben.We zijn blij dat er mensen zijn die, met liefde het werk achter de schermen doen, en die o.a. voor ons bidden.
God is niet veranderd.
We wensen u een gezegend nieuwjaar toe.
Wout de Vries
Amsterdam - God is ons niet vergeten
Op de foto zijn de eerste twee zeelieden van de hele wereld die de ‘Sleutelhanger QR-code Bijbel’ hebben gekregen. Wat waren ze enthousiast toen ik ze liet zien hoe het werkt! Ze vroegen er meteen eentje voor hun gezin thuis.
Dat flesje in hun hand heeft Yvonne speciaal voor hen gemaakt met een feestelijk lichtje op batterijen er in.
Het zelfde geldt voor een Rus en Pool, die beiden heel blij met hun ‘Sleutelhanger QR-code Bijbel’ waren.
Aanboord van dat schip mocht echter niets van buitenaf aangenomen worden. Geen Bijbel, geen folder en helaas ook geen kerstpakketten hoorde ik de Kapitein door de portofoon zeggen. Maar deze Sleutelhanger wilden ze wel graag: de Bijbel in hun eigen taal. De Poolse chief-officer zou de bemanning ook de QR-code laten scannen zei hij. Zo is het Woord van God toch aan boord.
Voor de bemanning van een groot Cruiseship is de Sleutelhanger eveneens aan boord ontvangen. Ook hier mocht verder niets aangenomen worden. Kun je nagaan wat een eenzaamheid bemanningsleden voelen. Maar Gods woord vertroost en vindt altijd Zijn weg! Zijn Woord is niet geboeid!
Ook een Kroatische kapitein en Bulgaarse 1ste stuurman waren laaiend enthousiast toen ik hen, torenhoog op de brug van hun schip, de Qr-code Bijbel toonde. Alweer de Bijbel voor mensen in hun eigen taal! De Filippijnen aanboord waren bijzonder bemoedigd en dankbaar toen Yvonne en ik hen bezochten. Ze vroegen om gebed. Heb stukje Bijbel gelezen plus uitleg en met hen gebeden. “God is ons niet vergeten” horen we vooral de laatste maanden veel zeggen en wat wij ook vaak horen: “Jullie zijn ons niet vergeten”.
Yvonne heeft iets heel bijzonders meegemaakt: toen we op uitnodiging bij het schip waren, waar we al vaker, vooral Theo, zijn geweest. Thuis de voorgeschreven veiligheidsschoenen aan en helm mee. Bij het schip werd ons gevraagd of we iets aan een zak met veiligheidsschoenen hebben om uit te delen. Ja zeker, graag.
We zaten te praten, en hadden voor de hele bemanning zakjes pepernoten uitgedeeld om mee te nemen, want ze mochten de komende tijd naar huis, en vieren dit jaar Kerst thuis. Ineens zegt een van de mannen, “Mevrouw, kijk uw schoen”. Ligt de hele zool eraf, gaar als boter, van de andere schoen kon ik zo de hele zool eraf trekken, zonder kracht te zetten. Laat er nou in die zak met veiligheidsschoenen ook een maat 42 zitten. Jaja ik leef op grote voet. Zo apart, nog nooit een zak schoenen gekregen, nu wel, met mijn maat erbij, ik kon echt niet meer op die kapotte schoenen lopen, en we gingen nog ergens anders heen. GOD IS GOED!
Hartelijk dank voor uw gebed en ander blijk van medeleven!
Theo en Yvonne van Zuilekom
Op de Logos Hope - Op dit schip gonst het van zendingsverhalen
We hebben gelezen over- en gediend op schepen die commercieel opereren, waar gelovigen samenkomen en het Woord delen met mensen uit vele naties. Maar hoe ziet het er uit op een schip dat geheel in dienst van God staat? Ook hier heb ik gezien dat zeelieden een half jaar wachtten om naar huis te kunnen, door de pandemie. Anderen kunnen niet komen. Ondertussen worden hele groepen getraind tot ‘engine watch rating’ en zij doen vele wachtstaken; hoevelen vinden hun weg naar de grote vaart?
In Freeport, Bahama’s, lagen we enkele malen binnen. Er lagen meer schepen in de haven, zelfs stille cruiseschepen vlakbij, maar strikte regels maken bezoek onmogelijk. Zelfs niemand van ons mocht aan land, en er mogen al sinds maart geen bezoekers meer aan boord. De boekenbeurs op Dek 4 is af en toe open voor de opvarenden.
We zijn nu met 250 aan boord, normaal was dat 400.
Toch zitten we niet stil. Op dit schip gonst het van zendingsverhalen en voorbereidingen tot het bereiken van de volken en naties. En ook het schip heeft niet stilgezeten. Voor anker tussen de ondieptes in het actieve orkaanseizoen hebben we menig wild avontuur doorgemaakt om maar te kunnen dienen op de Abaco eilanden, waar de wederopbouw na Hurricane Dorian maar langzaam vordert. We hebben honderden mensen geholpen met huizen bouwen, brillen aanmeten en de mobiele tandartskliniek. Alles met kleine bootjes, de touwladder, de davits. De bewoners hebben de hoop niet opgegeven, en velen zijn geraakt door hoe wij kwamen dienen uit liefde van Jezus.
Mijn rol aan boord is in de machinekamer, een van de kernvoorwaarden voor deze bediening om te kunnen doorgaan. Er is niemand anders beschikbaar voor langere duur, en daar is nou juist zo’n behoefte aan. Na twee maanden is mij gevraagd of ik hier anderhalf jaar wil blijven. Dit brengt de bijzondere uitdaging om op afstand over te stappen op ‘het leven van giften’, waarbij voorop staat dat dit niet zozeer is ‘wat ik wil’, maar zonder engineers vaart dit schip niet en ik sta nu voorgesorteerd om te blijven, zo God het wil en mogelijk maakt.
Door Gods genade en strenge maatregelen omtrent van - en aan boord gaan, zijn we gezegend.
Michiel Kramers – First Engineer Operations, Logos Hope
Delfzijl en Eemshaven - Onze gebeden zijn verhoord
Ondanks alle maatregelen zijn Harm en ik gisteren toch naar de Eemshaven geweest. Ook dit keer parkeerden we de auto op een rustige plek om te bidden. We vroegen God om ons te leiden naar de juiste mensen en om Zijn leiding in de gesprekken. Aanvankelijk leek het ons tegen te zitten. Het eerste schip dat we bezochten was het werkschip de Rem Inspector. (Op de achtergrond)
Een indrukwekkend schip met een groot helikopter-platform op het voorschip. Helaas kwamen we niet verder dan de wachtman die in zijn kleine kantoortje ons vertelde dat de kapitein ons niet kon ontvangen i.v.m. de corona-maatregelen. Maar met de Bulgaarse wachtman raakten we in gesprek.
Eerst over zijn land Bulgarije, maar op de vraag of hij Christen was reageerde hij twijfelachtig. Zowel Harm als ik konden daarna veel kwijt over het evangelie. We hebben hem bemoedigd om te bidden en vooral ook de Bijbel te lezen. We konden diverse Bijbels achterlaten die de wachtman verder zou verspreiden.
Naast de Rem Inspector lagen vooral Urker vissersschepen die daar hun lading vis(schar) lossen en voor de rest van het weekend daar blijven. We raakten in gesprek met de bemanning van de UK197 Het Noorderlicht. Diep gelovige mensen, maar wat is het mooi om aan deze mensen te laten zien dat evangelisatie niet altijd in Verweggistan hoeft plaats te vinden. We konden vertellen over onze ervaringen aan boord van andere schepen en dat Jezus een persoonlijke relatie met ons wil hebben. Uiteindelijk hebben we Interactieve Sailor Bijbels uitgedeeld. Daarna hebben we de drijvende kade bezocht. Ook daar lagen vissersschepen, maar echt contact kregen op een klein schip de UQ15.
Eerdere ervaringen hebben mij geleerd dat er een groot verschil is tussen Urker vissers en die uit het Groningse Usquert. Vooral als het om geloof gaat. We spraken een visser aan die, naar later bleek, altijd alleen vist. Een leuk informatief gesprek ontstond. We kregen veel info over de garnalenvangst. Toen ik vertelde wat wij deden, kregen we de reactie dat het geloof niets voor hem was. De Bijbel kende hij van de zondagsschool maar van de kerk wilde hij niets weten. Toch konden we veel persoonlijke getuigenissen kwijt en vertellen over het offer van Jezus. Uiteindelijk wilde de man een Interactieve Sailor Bijbel aanpakken en beloofde hij dat hij de app zou downloaden. Daarna raakte we nog met 2 mannen in gesprek die alleen maar naar de schepen stonden te kijken. Het bleken 2 zwagers te zijn. De een is Christen de ander gelooft niet. Toch ook weer over het evangelie kunnen spreken. We hebben nauwelijks schepen van binnen gezien. Maar aan meerdere mensen hebben we over Jezus kunnen vertellen. Onze gebeden zijn verhoord. God is goed!
Jan Peter Kapteijn
Amsterdam en Scheveningen - Het is goed om te weten dat er mensen zijn die aan ons denken
De menselijke maat in de haven is heel klein, je zou het bijna vergeten maar aan boord van die grote schepen bevinden zich ook nog mensen; zeemensen, zwervers van de oceaan; wie zijn deze mensen, wat drijft ze? Zeelieden vormen veelal een vergeten volk, vaak 9-10 maanden (nu zelfs 15-17 maanden) van huis en bijna letterlijk onderdeel van een machine. Eenzaamheid en heimwee zijn het grootste probleem van de zeeman, zeker nu in Corona-tijd. Zeemannen denken veel na, maar vreemd genoeg moeten ze het antwoord op de vraag over hun eeuwige bestemming vaak schuldig blijven.
“Don’t bother me, I don’t have spirit”, bromt een Kroatische stuurman tegen me. Maar vreemd genoeg is het dezelfde man die me daarna toch weer opzoekt. Nieuwsgierig pakt hij de Gospel-kubus die op tafel ligt. De afbeelding van het graf met de soldaten en de grote steen fascineert hem. “Dit klopt niet”, is zijn stellige overtuiging, want in de film is het heel anders. Ja, in de film ... Ik baseer me toch liever op 4 bijna gelijke getuigenisverhalen, juridisch is dat een veel sterker bewijs. “Oké, maar uiteindelijk zijn alle geloven toch hetzelfde en komt alles op hetzelfde neer” is dan zijn conclusie. Dat klinkt heel vredelievend maar het is een grote leugen, alleen door Jezus laat God zijn ware gezicht aan de wereld zien. Alleen Jezus kan ons redden vertel ik aan hem. Nu klinkt deze ontmoeting als een welles-nietes maar in de praktijk verliep dit gemoedelijk. Ik hoef mijn gelijk ook niet te behalen, ik ben alleen maar de boodschapper. De stuurman pakt een Engelse Bijbel, ik heb geen Kroatische bij me en dan laat deze man foto’s zien van zijn kleindochter, beretrots is deze opa, alleen hij weet nog niet wanneer hij haar weer ziet. Dit was een mooie ontmoeting maar het komt ook voor dat een schip net wegvaart of dat niemand tijd heeft.
Een Filipijnse matroos loopt met mij mee naar de auto om wat spullen te halen. Hij is echt dolblij dat hij even van het schip kan en kletst honderduit. We blijken van dezelfde leeftijd, maar hij bekent mij ook een paar verbijsterende levensverhalen. Geen idee wat ik daarmee moet, wel wil hij dat ik voor hem bid en dat doen we dan ook op de parkeerplaats, direct achter de auto. We mogen alles bij God brengen, dat lucht hem erg op. Ook heb ik nog een boek voor hem waarin het precies over zijn situatie gaat, hopelijk is dat een goede nazorg. Een grote Rus wil graag een gebreide muts van me, dat mag maar dat verbaasd me want deze mutsen zijn vaak alleen populair bij Aziaten. Maar hij zegt; “Het is goed om te weten dat er mensen zijn die aan ons denken, mutsen breien en voor ons bidden!” en dan loopt hij weer weg.
Zoals elk jaar in december delen we ook nu weer kerstpakketten uit, iets wat altijd erg door zeelieden gewaardeerd wordt en zeker dit jaar. Het vormt altijd een goede gelegenheid om de Kerstboodschap uit te leggen. Dank voor alle giften die we daarvoor mochten ontvangen!
Hartelijke groet,
Marien Gijsbertsen
Rotterdam - een diamant in het afval.
In de vorige nieuwsbrief schreef ik over hoe Steve een Bijbelstudiecursus vond en hoe hij tot geloof in Christus kwam. We hielden per e mail contact met elkaar en ik zond hem nog vier andere cursussen waar hij actief mee aan de slag ging. Vorige maand was ik eindelijk in staat om hem persoonlijk te ontmoeten. We hebben mooie en bemoedigende gesprekken gevoerd. Hij vertelde me: “toen ik aan boord van dit schip kwam en de kantine aan het schoonmaken was, vond ik een diamant in de afvalbak. Deze diamant was jouw boek!
Door het bestuderen van de Bijbel, werd ik geestelijk rijk”. Niet alleen Steve bestudeerde de cursussen, hij had ze ook naar zijn vrouw in India gestuurd: “vanwege de lockdown was dit het perfecte moment om de Bijbel te lezen en te bestuderen. Zij heeft op haar beurt aan onze dochter doorgegeven wat zij geleerd heeft. Mijn dochter wil geneeskunde gaan studeren en het is onze grote wens dat zij uiteindelijk in de zending kan gaan werken met haar medische ervaring”. Steves vrouw volgt nog meer Bijbelcursussen aan de hand van de gratis app van de Emmaus Bible Correspondence School.
Toen ik Steve ontmoette, had zijn vrouw al zes cursussen afgerond in slechts enkele weken tijd. Een vreugdevolle reünie na 8 jaren! In 2012 ontmoette ik Jeff, een jonge Filipijnse kok en Jeff werd in die periode een christen. Vervolgens ging hij terug naar de Filipijnen, nam afscheid van het zeemansbestaan en startte een eigen bedrijfje. Helaas werd het bedrijf geen succes met als gevolg dat hij na een aantal jaren, toch weer op een schip moest gaan werken. Een tijdje geleden deed zijn schip de haven van Cork in Ierland aan waar Jeff een ontmoeting had met mijn collega. Mijn collega daar gaf aan me door dat het schip waar Jeff op voer, regelmatig de haven van Rotterdam aan zou doen. Het was fantastisch om mijn broeder Jeff na acht jaar weer te zien! Nu bezoek ik hem iedere twee weken om bij te praten, om onderwijs uit de Bijbel te geven en te bidden. Jeff wordt enorm bemoedigd door mijn bezoeken en maakt stappen in zijn geloof. De Heer is zo machtig en leidt ons door het leven heen.
Felix Henrichs
De zeevarenden in deze nieuwsbrief heten in werkelijkheid anders. Om privacy redenen wordt hun echte naam niet vermeld. De foto’s in deze nieuwsbrief zijn met toestemming geplaatst. Onze dank gaat uit naar: City Bibles, WIN-NL Seafarers’ Ministry, Nederlandse Zeevarenden Centrale, Seamen’s Centre Amsterdam, Gospel Recordings Nederland, Evangelisatie Anderstaligen Service, De Bijbelvereniging, Zakbijbelbond, Christian Aid Ministries, Operatie Mobilisatie, Our Daily Bread Ministries en anderen niet met name genoemd, die allen op hun eigen specifieke wijze, een steentje bijdragen om het werk goed te kunnen doen.
Specifieke gebedspunten:
Graag willen we opnieuw aan u vragen om te blijven bidden voor de gezondheid van de mensen van Het Havenlicht en hun gezinnen, maar met name voor: Inez de Baat, Anneke Best en Jan Peter Kapteijn om door te kunnen gaan en te volharden in het speciale werk wat God gegeven heeft om te doen. Wilt u ook bidden voor de juiste opvolgers van Theo en Yvonne van Zuilekom? Wij geloven in een God van wonderen!
Hartelijk dank voor al uw trouwe waardevolle gebed en ander blijk van geweldig fijn medeleven!
Zo werkt de Heer door u heen, zodat zeelieden Zijn Woord kunnen horen en aanvaarden!
Wij zijn de Here God zeer dankbaar voor de vele mogelijkheden om een zegen voor zeelieden te kunnen zijn!