Inleiding Er is weer geweldig mooi en waardevol geestelijk voedsel met zeelieden gedeeld. Vindt u breien leuk? Mutsen en sjaals worden dolgraag meegenomen of als u nog goede kleding over heeft die u niet meer draagt? Zeelieden zijn er dankbaar voor. Dit schilderijtje heeft Theo speciaal voor een zeeman geschilderd. We komen heel graag naar uw kerk of kring voor een presentatie van het werk.
Regio IJmuiden - Hij nam de Chinese Sailor Bible aan en stak hem in z’n borstzak Op een ochtend een bulkcarrier bezocht met een Chinese bemanning. De kapitein ontving mij in z’n verblijf. Ik kon in alle rust uitgebreid met hem praten. Hij bleek zelf niet gelovig te zijn, maar vertelde dat zijn schoonouders Christenen zijn. Zij gaan elke zondag naar een kerk, maar ook naar een “kleine kerk” in een huis, maar dat niet iedereen dit weet. Zijn vrouw is Christelijk opgevoed, maar heeft dit losgelaten i.v.m. haar studie. Als Christen had zij die studie niet kunnen doen. Ik liet hem 1Tim. 2:5 lezen, “God wil dat alle mensen tot bekering komen. Want er is maar één God en één Middelaar: Jezus Christus, die Zichzelf heeft gegeven als een losprijs voor ALLEN, dus ook Chinezen”. Hij kreeg een mooie Engels/Chinees Bijbel, waaruit ik hemzelf deze tekst liet lezen.
Ik bood hem aan om voor hem, zijn vrouw en kinderen en z’n schoonfamilie te bidden. Ook dat God Zichzelf aan hem zal openbaren bij het lezen in de Bijbel. Dat wilde hij graag. Heel eerbiedig zat hij tegenover mij. En antwoordde met Amen. De foto met flessenscheepje (onder de indruk!) stuur ik niet mee om privacy redenen. (Inmiddels weet een Chinese familie in de Volksrepubliek van dit bijzondere gesprek dat hij had, daar ben ik van overtuigd!) Na afloop van ons gesprek begeleidde de 3e stuurman mij naar de crew’s mess. Toen ik de Chinese Sailor Bibles neerlegde, een grote poster, Bijbeltekstkaarten en een houten JESUS-kruisje, vertelde hij blij dat zijn vrouw “secret-christian ” is en hijzelf “af en toe”. Hij nam de Chinese Sailor Bible aan en stak hem in z’n borstzak. De foto met hem stuur ik ook maar niet mee. Anneke was deze keer thuis gebleven om te bidden en te vasten.
Zij had vier bananendozen gereed gemaakt met kleding, mutsen, T-shirts, sokken, tandpasta, chocoladeplakken en snuisterijen voor de vrouwen thuis. Verbaasd bekeken de mannen de inhoud van de dozen die zij zo onverwachts en ongevraagd gratis kregen. Wij dienen een Gevende God! Die ochtend vroeg las ik de gelijkenis in Lucas 4, over de zaaier. Wij zien uit naar een grote opbrengst van deze actie t.b.v. het Koninkrijk van God in Chinese harten!
Dank U wel dat u de moeite nam om dit verslagje te lezen! Jan en Anneke Best.
Amsterdam -op het moment van schrijven is hun toekomst nog steeds onzeker MV Trade, een bulkschip met schroot, vatte op 15 mei vlam tijdens de voorbereidingen op vertrek naar Turkije. We zijn God dankbaar dat ze nog in de haven lagen toen het gebeurde, anders was het een ramp geweest, vooral voor de bemanning om het schip midden op de Noordzee of de Atlantische Oceaan te verlaten.
De eersten die in actie kwamen was de bemanning zelf, bestaande uit 17 Filipino's, om te voorkomen dat het vuur zich verspreidde. Sleepboten met waterkanonnen voltooiden de klus later en blusten de brand die in een van de scheepscompartimenten was ontstaan volledig. We hebben een aantal bemanningsleden ontmoet in het Zeemanscentrum in Amsterdam, onder leiding van hun bootsman Ian Jay en Cocoy , de scheepselektricien met vier andere bemanningsleden.
We hoorden dat ze sindsdien aan boord van het schip verblijven, in tegenstelling tot de verklaringen van het reisbureau dat ze in een nabijgelegen hotel zijn ingekwartierd. En op het moment van schrijven is hun toekomst nog steeds onzeker, vooral met degenen die volgende maand hun contract zullen beëindigen. Het schip zelf zal volgens de bemanning waarschijnlijk in het droogdok worden geplaatst, omdat het niet langer zeewaardig is bevonden.
Als (haven)predikant beschouw ik het als een voorrecht om de zeevarenden te begeleiden in de havens van Amsterdam en zelfs in het Zeemanshuis, waar de meesten van hen naartoe gaan. Om naar hun verhaal te luisteren, terwijl ze hun worstelingen en zorgen delen, maar ook het grote avontuur van het zeemansbestaan, terwijl ze vele havens over de hele wereld bezoeken. En bovenal om hen troost te kunnen bieden, advies te kunnen geven, voor hen te kunnen bidden en Gods goedheid te kunnen delen.
Daniël en Doris Lua-Alfafara.
Rotterdam - Hij was erg blij met een Bijbel in het Russisch Hier volgt een verslag van het Evangelisatie- en bezoekwerk in de haven van Rotterdam. Zo was ik op een schip met alleen Turkse opvarenden. Het was druk in de messroom. Soms ervaar je een goede sfeer en een vriendschapsband met mensen aan boord. Zo ook op dit schip. Wij - als team - willen vrienden van zeelui zijn. Soms moet je een gelegenheid vinden om een persoonlijk contact met een bepaald persoon te hebben. Omdat dit nu niet lukte, bid ik dat ik deze zeeman, bij een volgend bezoek aan dit schip, wel kan spreken.
Ik sprak met Ariel P. een Filipijnse kok aan boord van container/algemene-ladingschip, met voornamelijk bemanningsleden uit de Filippijnen. Ik had een fijn gesprek met hem. Hij vat het geloof serieus op; daar sprak ik met hem over door. Bij het afscheid nemen deelde hij nog een zeer persoonlijke nood. Het schip, hoewel niet heel groot, komt niet vaak naar Rotterdam. Desondanks hoop ik Ariel P. nog eens te ontmoeten. Op hetzelfde schip: Rexor C. en Joel zijn ook 2 Fillipijnse opvarenden, die ik mocht ontmoeten. Ook nog contact met een Russische scheepsofficier op dit schip. Hij was erg blij met een Bijbel in het Russisch. Dankbaar voor de vrijheid om met elkaar dit werk mogen doen.
Wilt u bidden voor bovengenoemde Ariel P, en voor Ian Carl A. op een motor-tanker, voor Yunus en Engin op het eerst genoemde schip, en voor ons team: voor Gods leiding en wijsheid. Dank voor uw meeleven en gebed, ook voor Hanny: voor minder moeheid. “Heer, wat een voorrecht om in liefde te gaan, schouder aan schouder in Uw wijngaard te staan, samen te dienen, te zien wie U bent, want Uw Woord maakt Uw wegen bekend”.
Met vriendelijke groeten, Wout de Vries.
Amsterdam, IJmuiden, Scheveningen - Bloemen verwelken, schepen vergaan maar het Woord van God blijft voor eeuwig bestaan In de afgelopen periode waren er weer veel mooie kansen en gelegenheden om zeemannen te ontmoeten, te bemoedigen en het Evangelie met ze te delen. Zo gingen we op Goede Vrijdag tulpen uitdelen in de haven. Vroeg in de ochtend heb ik de tulpen opgehaald bij de kweker. De geur in mijn auto was overweldigend en het was geweldig om ze uit te delen op de schepen. De zeemannen reageerden blij en verrast. Tulpen passen goed bij Amsterdam en brengen ook kleur aan boord. Maar het was ook een heel mooi moment om de betekenis van Goede Vrijdag uit te leggen. Jezus sprak; Het is volbracht! Hij heeft alles al gedaan om ons te redden. Bloemen verwelken, schepen vergaan maar het Woord van God blijft voor eeuwig bestaan. Aan diverse zeemannen hebben we ook Bijbels uitgereikt, soms zelfs in hun eigen taal.
Samen met mijn zoon hebben we eind mei hamburgers en poffertjes gebakken in het Amsterdamse Zeemanshuis. Onder het motto; a Happy Meal for our seafarers. Dit was even uit proberen voor ons maar het beviel zo goed dat het zeker voor herhaling vatbaar is. Onze ‘culinaire hoogstandjes’ werden zeer gewaardeerd, de liefde van de man gaat tenslotte via de maag. Maar een mens kan van brood alleen niet leven dus ook dit was tussen de bedrijven door een hele mooi gelegenheid om het Evangelie te delen. Er waren die avond ruim 50 zeemannen aanwezig uit Rusland, Montenegro, India, Bulgarije, Bangladesh en de Filipijnen dus een zeer gemêleerd gezelschap. Ik moest hierdoor denken aan Jesaja 25 waar het gaat over een feestmaal voor alle volken, weliswaar in een iets andere context maar toch een mooie link, juist ook voor het zendingswerk onder zeemannen.
Als laatste een bijzondere verrassing in IJmuiden, ik ontmoette een oude bekende uit Indonesië. 6 jaar geleden kwamen we elkaar ook tegen in Scheveningen. Het was echt bijzonder om elkaar weer te ontmoeten, hij had veel meegemaakt. We hebben een flinke wandeling gemaakt, even weg van het schip doet altijd goed. Mijn vriend is moslim maar zoekend en open voor het Evangelie. Graag uw gebed voor hem. Dank voor al het meeleven en gebed, er is veel om dankbaar voor te zijn!
Hartelijke groet, Marien Gijsbertsen.
Dienen op zee - we hebben ook gebeden en gezongen Wat voor de meesten van ons heel gewoon is, is voor zeelieden heel bijzonder: even door de stad struinen. Het is net of elke lantaarnpaal en gevel bijzonder is. Tijd bestaat niet meer. Even ben je in een andere wereld, een onbekende stad waar je zomaar middenin wandelt, zon op je huid, allemaal vreemde mensen – veelal toeristen – en bezienswaardigheden. Nee, voor musea is geen tijd, maar we kunnen er wel langs wandelen. Omdat ik zelf vaar, herken ik zeelieden van een afstand aan hun manier van lopen. Tijdloos, geamuseerd, zonder haast, overal foto’s nemen, poseren. Maar de klok tikt, we kunnen deze en deze straat of tunnel nog bekijken, en dan via het park terug naar de cruise terminal, om op tijd op het werk te verschijnen.
Twee weken geleden riep de stem vanaf het schip al een half uur van tevoren, en durfden we geen wandeling meer aan. Maar we hadden contacten uitgewisseld en vlak voordat ik zelf weer naar zee moest, sprak ik af met mijn twee Afrikaanse vrienden van het grote cruise schip, om er even uit te zijn. Dit zijn twee broeders, we hebben ook gebeden en gezongen en ze hebben meer Bijbels en boeken meegenomen, ook voor hun hutgenoten en de Christian fellowship aan boord. Het was een onvergetelijke middag zeiden ze, en we hebben een app groepje gemaakt. Een van hen woont vlakbij ons in Kenia!
Twee weken later bevond ik me in de omgekeerde rol, met de scheepsfiets naar de merkwaardige ruïnes op North Shields, mijn ogen uitkijkend naar elke straatsteen en terras. En ik heb zowaar shampoo en tandpasta gekocht – een leuke afleiding, en een anker voor een stukje zelfstandigheid dat je aan boord toch minder ervaart. Statistieken over walverlof zijn dramatisch. Zo komen 70% van de zeevarenden in zes maanden maar drie keer even van hun schip af. God zij dank voor mijn vrouw Christine, die dit in haar academische studie centraal heeft gezet en het zeker meeneemt in haar werk. Ook verwijs ik graag naar het boek “De zeevarendenfamilie: realiteit of illusie?” Gratis download https://tinyurl.com/sailorsfamily, of paperback.
Michiel en Christine Kramers.
Rotterdam -Dank u wel dat u ons het Woord van God verkondigt Als team hier in Rotterdam hebben we veel reden tot dankbaarheid. Onze goede Hemelse Vader voorziet in alle behoefden. Na een zeer gezegende twee weken op de Filipijnen in februari (conferentie en zeelieden bezoeken) mocht ik weer volop schepen gaan bezoeken, maar nu ook nog in een nieuwe auto van onze stichting. God voorzag in meer dan genoeg fondsen. René en ik zijn onze nieuwe vrijwilliger Harm Span aan het inwerken en ook dat verloopt heel goed. Vanaf 1 september verwachten we dat Arjan Karels als derde fulltimer in samenwerking met Filadelfia zending zijn inwerkperiode kan beginnen. Omdat we zoveel extra fondsen voor de auto kregen, kon de oude VW Caddy weer opgeknapt worden en staat die klaar voor Arjan.
We zijn zo dankbaar dat ons team mag groeien zo dat we ook meer schepen in de Rotterdamse haven kunnen bezoeken. Op de schepen hoor ik steeds meer als reactie: “Dank u wel dat u ons het Woord van God verkondigt.” Wat is het een zegen en voorrecht om op zo veel schepen het Evangelie te mogen delen, Bijbels uit te delen en christenen te bemoedigen! Ik mocht een maand geleden zelfs op uitnodiging van de Filipijnse kapitein een Bijbelstudie geven aan twee derde van zijn bemanning. Via onze website zocht een gelovige ingenieur uit Ghana met ons contact en mocht ik hem ook ontmoeten. Het was een feest. Een paar weken geleden kwam een Filipijns echtpaar ons thuis bezoeken. Hij is eigenaar vaneen groot uitzendbureau in Manila en zij helpt de gezinnen van de zeelieden.
Allebei kennen ze ook onze collega Martin Otto in Hamburg goed en staan ze heel erg open voor het geloof. We hadden een geweldige tijd samen en konden uitgebreid over het Evangelie praten. De man zei: “Onze zeelieden hebben Jezus nodig.” We zaaien het zaad en de Heer geeft wasdom. Diepe relaties met meerdere zeelieden mogen ontstaan. De Heer opent steeds weer deuren en harten. Bid voor veel echte bekeringen en groei in het geloof van de gelovige zeelieden. Hartelijk dank voor alle ondersteuning!
Felix Henrichs.
Eemshaven en Delfzijl - een goed gesprek met een Russische kapitein Dank de Heer, dat ik mijn rijbewijs weer terug heb ontvangen Toen ik naar de Eemshaven ben geweest kreeg ik een goed gesprek met een Russische kapitein van de Silver Storm. Hij was blij met de Bijbel en een paar mutsen die ik hem had gegeven. Even later nogmaals een paar schepen bezocht, en weer een goed contact met zeelieden uit Rusland, Ierland , Oekraïne en Filipijnen die allemaal heel blij waren met o.a. Bijbel en mutsen. Ook kreeg ik een bijzonder gesprek met een Binnenvaart schipper en zijn vrouw. Met hartelijke groet, Harm van Zwol.
Amsterdam - Dank voor het bezoek, zeiden ze nog bij mijn vertrek "Hello sir Theo", hoorde ik achter me, en daar stond Randy breed lachend en we kennen elkaar van 4 jaar geleden toen ik destijds zijn schip bezocht. En dan die Nederlandse Officier: "Ja, ik weet wie u bent", zei hij breed grijnzend. Overal prachtig geestelijk voedsel mogen geven, veel knuffelpoppetjes, koffers, en rugtassen en mutsen, boekenleggers, kruisjes en vaak met zeevarenden gebeden. Zeelieden gesproken o.a. uit Indonesië, Rusland, Nigeria, Nederland, Schotland, Wales en Filipijnen en Curaçao en uit verschillende Oost Europese landen. Een speciaal bezoek aanboord van een schip met zeven bemanningsleden uit Indonesië en één uit Curaçao. Wat waren de mannen verrast met het bezoek. Ik heb iedereen gesproken en prachtig materiaal gegeven en over Jezus vertelt. Dank voor het bezoek, zeiden ze nog bij mijn vertrek. Een "vlucht" in het bakje van een hijskraan hoog in de lucht, hoort er soms ook bij. Wel een hele leuke afwisseling hoor om zo omhoog gehesen te worden. Iedereen was dankbaar met al het prachtige geestelijke voedsel en sommigen vroegen om meer daarvan, om thuis aan familie te kunnen geven. Yvonne is altijd heel druk bezig met het maken van o.a. prachtige knuffels voor kinderen en kleinkinderen van zeelieden. De mensen aanboord zijn er altijd heel erg blij mee. Dankbaar voor steeds het aller hartelijkst ontvangst aanboord van de schepen en natuurlijk moest er ook diverse keren samen met de bemanning mee gegeten worden!
Mijn schilderijtje is dankbaar in ontvangst genomen en de nieuwe eigenaar zal een foto sturen als het bij hem thuis aan de muur hangt. Hartelijk dank voor uw trouwe gebed en ander blijk van medeleven!
Theo en Yvonne van Zuilekom.
Om privacy redenen worden de echte namen van de varenden niet vermeld. De foto’s in deze nieuwsbrief zijn met toestemming geplaatst. Onze dank gaat uit naar: WIN-NL Seafarers’ Ministry, Nederlandse Zeevarenden Centrale, Seamen’s Centre Amsterdam, Bible Factory / Gospel Recordings Nederland, Evangelisatie Anderstaligen Service, GlobalRrize, Zakbijbelbond, Our Daily Bread Ministries en anderen niet met name genoemd, die allen op hun eigen specifieke wijze, een steentje bijdragen om het werk goed te kunnen doen. Graag willen we opnieuw aan u vragen om te blijven bidden voor de gezondheid van de mensen van Het Havenlicht en hun gezinnen, maar met name voor: Jan Peter Kapteijn,Inez de Baat, Hanny de Vries, Anneke Best en Wim de Baat, om door te kunnen gaan en te volharden in het speciale werk wat God hun gegeven heeft om te doen. Wilt u ook bidden voor geopende deuren en geopende harten! Wij geloven in een God van wonderen! Hartelijk dank voor al uw trouwe waardevolle gebed en ander blijk van geweldig fijn medeleven! Zo werkt de Heer door u heen, zodat zeelieden Zijn Woord kunnen horen en aanvaarden!
Wij zijn de Here God zeer dankbaar voor de vele mogelijkheden om een zegen voor o.a. zeelieden te kunnen zijn!